http://www.zaobao.com/yl/yl061005_509.html

● 諾丁·卡迪

　　我最近到美國哈佛商學院進修，同一些學者就宏觀經濟的課題進行了研究。在短短兩個半星期內，我們便討論了45起個案，包括新加坡和俄羅斯。這兩個國家處理經濟的方法可說截然不同。

　　在1991年以民主口號上臺的耶爾辛，於1999年12月31日宣佈辭職。他在辭職演講中表示俄羅斯人共同的願望並沒有成為事實，看來容易實現的夢想其實是難以達成的。

　　耶爾辛出任總統時，相信一舉就能把俄羅斯變成一個強大、開放、富裕和文明的社會。

　　然而，俄羅斯的政治民主化後，其經濟卻明顯的崩潰了。國家收入雖然從1994年的721億盧布增加到1999年的6080億盧布，外債卻從31億盧布飆升至889億盧布，內債也從89億盧布劇增至739億，國際收支平衡也出現赤字。

　　把鏡頭轉向2003年1月1日的新加坡。吳作棟總理正在研究他的新年獻詞，尤其是經濟增長從往年的平均10%萎縮至2.2%的水平。

新加坡同俄羅斯成強烈對比

　　吳作棟和人民行動黨面對的最大挑戰是讓國家重新取得持久的增長。由財政部長李顯龍（現在是總理）擔任主席的經濟檢討委員會，建議新加坡減少對美國經濟和電子業的依賴，並鼓勵創新和經濟多元化。

在討論新加坡個案時，主持研討課的胡利奧教授頻頻形容新加坡政府為專制政府。他大聲嘲笑發言捍衛新加坡政府的新加坡學生，儘管學生的辯護非常具有說服力（這是值得馬來西亞人學習的地方，除了以示威來抗議別人的批評，他們其實還有其他的選擇）。　　

　　截至2006年7月，新加坡的外匯儲備是1299億美元，外來存款是1283億美元，債券的總值則是1205億美元，第二季的經濟增長是8%。

　　分析俄羅斯和新加坡的情況，讓人得到全然不同的印象。

　　新加坡是個專制國家，俄羅斯是個民主國家。耶爾辛承認失敗，吳作棟則重振了新加坡的經濟。為什麼會有截然不同的結果呢？

　　俄羅斯擁有豐富的天然氣、石油和其他天然資源。國家實行民主後，年輕的改革者深信私人企業會比國家管制更有效率。他們迅速地把國營企業私有化，成立了所謂的寡頭集團（oligarchy group）。集團掠奪了國家所有的商業，耶爾辛覺得這不是問題，因為國家的資產以後將由他們控制和管理。

　　集團成員很快地便成為巨富，許多政治人物都需要他們的庇護。政治人物需要集團的幫助才能贏得選舉，議員因此不敢通過一些對集團不利的法律和條例。國家經濟最後崩潰。

新加坡政聯公司非常成功

　　在專制的新加坡，政府卻確保像俄羅斯那樣的貪污事件不會出現。針對提高部長薪金發表演講時，吳作棟說：“如果我們說我們不會受到貪污風氣的影響，那是把我們的未來當成賭注。在亞洲日益普遍的貪污是一種全球性的疾病，我們很容易被感染。只有通過嚴厲的管制才能防止貪污。”

為了減少貪污，犯下貪污罪的人可被判最高罰款10萬元和最高五年徒刑。吳作棟認為部長和政府官員薪金的開支，最終將比貪污的代價來得低。

　　新加坡已經很富裕，但政府依然為外商直接投資提供免稅優惠。為什麼呢？我們一直問胡利奧教授，為什麼還需要更多的外商直接投資？

　　新加坡最大的公司都是由政府所擁有，它們都是非常成功的公司。專家學者認為私人企業做生意會比政府更有效率，新加坡的情況卻並非如此。

　　為什麼呢？答案是新加坡像一家大企業那樣被管理。要成為部長或者政府公司的總裁，你必須先問自己，你的能力和資格值不值得100萬元。如果有疑問，就不用再想了。

　　胡利奧教授認為新加坡的社會穩定是用經濟成就購得的。撰寫俄羅斯個案的拉維教授（Rawi Abdelal），是以“俄羅斯：一場災難的終結？”為題；負責新加坡個案的維特教授（Richard H K Vietor），則以新加坡企業（Singapore Inc）作為題目。

　　新加坡的政聯公司在世界各地活動，為收購他國企業，尤其是鄰近國家的企業鋪路。俄羅斯的寡頭集團也創造財富，不過是為自己而不是為國家。

·原載《馬來西亞前鋒報》，葉琦保摘譯。作者Dr Nordin Kardi是馬來西亞北方大學（Universiti Utara）校長。

Demokrasi lawan autoritarian

Oleh NORDIN KARDI

http://utusan.com.my/utusan/content.asp?y=2006&dt=0926&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_02.htm

KALI terakhir saya mempelajari ekonomi makro secara formal ialah di Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM) pada tahun 1975. Tiba-tiba pada minggu lepas, saya mempelajari, membincang dan mendebatkannya semula di Harvard Business School.

Rasanya sudah kira-kira 45 kajian kes kami perdebatkan dalam tempoh dua minggu setengah saya berada di sini. Beginilah cara pembelajaran di Harvard. Minggu ini, dua daripada kes yang dibincangkan menyangkut ekonomi makro Singapura dan Rusia.

Kes Rusia ditulis oleh Profesor Rawi Abdelal manakala kes Singapura oleh Profesor Richard H.K Vietor dan penyelidik Emily J. Thompson. Dalam dua kes ini, terserlah perbezaan antara dua negara mengatur kehendak dan keperluan ekonominya.

Pada 31 Disember 1999, Boris Yeltzin yang mengambil alih tampuk pemerintahan atas nama demokrasi pada tahun 1991 mengumumkan peletakan jawatan. Dalam ucapannya dia mengatakan segala mimpi yang kita kongsi selama ini tidak menjadi realiti. Mimpi itu yang kelihatan begitu mudah, rupanya terlalu amat susah.

Sedangkan, pada tahun 1991 Yeltzin begitu percaya bahawa hanya dengan sekali pacuan, Rusia akan menjadi negara gagah, cerah, kaya dan bertamadun. Semasa dia membuat pengumuman persaraannya itu, dia kelihatan seperti orang sakit yang lebih tua daripada umur sebenarnya.

Yang nyata ekonomi Rusia merudum setelah politik Rusia didemokrasikan. Walaupun pendapatan meningkat daripada 72.1 bilion Rubel pada tahun 1994 kepada 608.0 bilion pada tahun 1999, tetapi hutang luar negara meningkat daripada 3.1 bilion kepada 88.9 bilion dan hutang luar terkumpul meningkat daripada 0 kepada 124.8 bilion.

Hutang dalam negeri pula meningkat daripada 8.9 bilion kepada 73.9 bilion. Keseluruhannya imbangan pembayaran menjadi defisit daripada negatif 69.7 bilion kepada negatif 214.3 bilion.

Apabila lensa kamera dipindahkan ke Singapura pula, kelihatan Goh Chok Tong sambil duduk minum kopi pagi 1 Januari 2003, membelek nota untuk ucapan tahun barunya sambil merenung data terbaru pertumbuhan Singapura yang menunjukkan ekonominya mengecut kepada 2.2 peratus berbanding purata pertumbuhan lebih 10 peratus pada tahun-tahun sebelumnya.

Rekod menunjukkan setelah 40 tahun Singapura melonjakkan pendapatan per kapitanya daripada AS$427 pada tahun 1960 kepada AS$20,748 pada 2002.

Cabaran besar Chok Tong dan PAP ialah mengembalikan pertumbuhan yang boleh bertahan lama. Syor Jawatankuasa Pemantau Ekonomi yang diketuai oleh Menteri Kewangan Lee Hsien Loong (sekarang Perdana Menteri) ialah supaya Singapura mengurangkan pergantungan kepada ekonomi Amerika Syarikat dan industri elektronik dengan membina strategi yang dinamakan ekosistem untuk menjana inovasi dan kepelbagaian ekonomi.

Caranya ialah dengan menabur wang dalam bidang sains dan teknologi untuk bergerak ke arah rantaian nilai sektor berasaskan pengetahuan (knowledge-based).

Dalam perbincangan kajian kes ini, Profesor Julio yang mengendalikan kelas sentiasa merujuk kerajaan Singapura sebagai kerajaan autoritarian. Dia terbahak-bahak mentertawakan pelajar dari Singapura yang bangun dengan berani mempertahankan tindak-tanduk kerajaan Singapura meskipun hujah-hujah yang dikemukakan sangat menarik dan meyakinkan (perlu dipelajari oleh orang Malaysia, supaya ada pilihan selain daripada hanya berdemonstrasi setiap kali Malaysia dikritik).

Pada Julai 2006, aset simpanan Singapura berada pada kedudukan AS$129.9 bilion, Simpanan Wang Luar AS$128.3 bilion dan Sekuriti bernilai AS$120.5 bilion. Pertumbuhan dalam negara penggal kedua Singapura berada pada paras 8 peratus.

Cerita dua negara ini menunjukkan dua imej berbeza: Singapura negara autoritarian dan Rusia negara demokrasi. Yeltzin menyerah kalah, Goh membangkitkan semula Singapura. Mengapa hal ini terjadi?

Rusia sememangnya sangat kaya dengan gas asli, minyak galian dan pelbagai lagi yang semuanya ini semasa sistem komunis dimiliki oleh negara. Setelah demokrasi, golongan reformis muda di Rusia begitu percaya bahawa, berlawanan dengan sistem komunis, perniagaan swasta lebih cekap berbanding yang diuruskan oleh negara.

Oleh itu mereka tidak sabar-sabar untuk menswastakan semua perniagaan yang dimiliki kerajaan. Golongan reformis muda ini mewujudkan kumpulan oligarki, yang dikatakan oleh Anatoly Chubais (salah seorang reformis), mencuri semua perniagaan kerajaan.

Namun, dia mengatakan itu tidak mengapa, biarkan mereka terus mencuri, mencuri dan terus mencuri kerana pada kesudahannya mereka akan menjadi pemilik dan pentadbir yang bersih bagi semua harta itu. Kumpulan oligarki ini menjadi kaya-raya dan menjadi penaja ahli-ahli politik.

Pada Mac 1995, Bank Oneksim yang dipengerusikan oleh Vladimir Potanin mencadangkan kepada Yeltsin cara menyelesaikan masalah kewangan Rusia. Dengan menghubungi pelbagai bank, Potanin mencadangkan supaya semua bank itu menawarkan pinjaman setahun kepada kerajaan.

Sebagai jaminan, bank-bank itu akan memegang saham secara blok bagi 29 syarikat terbesar milik kerajaan di Rusia yang kebanyakannya berkaitan dengan minyak dan galian (seperti Lukoil, Sidanko, Yukos dan Norilsk Nickel).

Gagal

Blok-blok ini dijadikan ‘lelong janji’ yang jika pada 1 September 1999 kerajaan gagal membayar maka hak milik akan dipindahkan kepada pemenang lelongan itu. Yeltsin meluluskan cadangan itu pada 31 Ogos 1995 di bawah Dikri 889.

Selepas gagal, hak milik itu akan berpindah kepada pembida yang realitinya tidak perlu ada wang kerana urusan wang boleh dikendalikan kemudian dengan pihak bank. Melalui cara ini lahirlah para oligarki yang disebutkan.

Para ahli politik pula bergantung kepada kumpulan ini untuk memenangi pilihan raya. Oleh kerana terhutang budi kepada golongan ini maka legislator tidak dapat membuat undang-undang atau peraturan negara yang tidak secocok dengan kehendak golongan ini. Ekonomi negara pun hancur.

Singapura pula, dengan gaya autoritariannya memastikan tidak ada rasuah seperti yang terjadi di Rusia. Semasa berucap untuk menaikkan gaji para menteri Singapura, Chok Tong berkata: ‘‘Kalau kita katakan kita lali kepada rasuah, kita sebenar-benarnya mempertaruhkan masa depan kita. Rasuah adalah penyakit dunia yang merebak dengan meluas di Asia, dan kita juga dengan mudah dijangkiti. Hanya dengan kawalan rapi kita akan dapat mengawalnya.’’

Untuk mengurangkan rasa mengidam kepada rasuah, sesiapa yang didapati bersalah rasuah boleh didenda S100,000 dan penjara lima tahun. Gaji pegawai kerajaan pula diletakkan pada kedudukan antara tertinggi di dunia.

Hujahnya, walaupun tinggi, kos membayar gaji menteri dan pegawai kerajaan pada kesudahannya akan lebih murah daripada menanggung kos rasuah.

Singapura menjadi terlalu banyak wang tetapi negara itu tetap menggalakkan pelbagai insentif seperti pengecualian cukai kepada pelaburan langsung luar negara (FDI).

Mengapa? Soalan ini diajukan bertalu-talu kepada kami oleh Profesor Julio. Buat apa lagi FDI? Syarikat-syarikat besar Singapura dimiliki oleh kerajaan dan berjaya.

Ini berlawanan dengan kenyataan-kenyataan akademik mengatakan swasta lebih cekap daripada kerajaan mengendalikan urus niaga.

Mengapa? Rumusannya Singapura mengendalikan negara seperti mengendalikan sebuah syarikat. Baik mahu menjadi menteri, mahupun menjadi ketua eksekutif syarikat kerajaan Singapura, seseorang itu harus menanya dirinya adakah kebolehan dan kelayakan aku ini berharga lebih satu juta? Jika ragu-ragu, orang itu tidak akan berani mendekati jawatan-jawatan tersebut. Profesor Julio kesudahannya berkata Singapura membeli social peace.

Dengan rumusan itu Profesor Rawi memberi tajuk kes Rusia sebagai Russia: The End of a Time of Trouble? dan kes Singapura pula diberi tajuk oleh Profesor Vietor sebagai Singapore Inc.

Syarikat milik negara Singapura kini berniaga di seluruh dunia – membuka jalan untuk membeli pelbagai syarikat di negara lain terutamanya negara jiran, oligarki Rusia pula ke luar negara membawa kekayaan tetapi bukan untuk negaranya.

Alangkah gembiranya saya apabila hari ini, hari Rabu (20 September 2006) buat kali pertama profesor mengiktiraf komen saya sebagai lesson for AMP 171 of the day di hadapan 70 CEO (dalam kumpulan saya) dari seluruh dunia sambil menutup kuliahnya. Semua ini untuk Malaysia!

- DATUK DR. NORDIN KARDI ialah Naib Canselor Universiti Utara Malaysia yang sedang cuti belajar di Universiti Harvard, Boston, Amerika Syarikat.